Shumë vende (dhe anëtarët e tyre të shtypit e mediat) janë mrekulluar me strategjinë e qetë të Suedisë përballë pandemisë së sëmundjes koronavirus 2019 (COVID-19): shkollat dhe shumica e vendeve të punës kanë qëndruar të hapura, dhe oficerët e policisë nuk po kontrollonin nëse dikush po thyente rregullat në rrugë . Kritikët e ashpër e kanë përshkruar atë sikur Suedia po sakrifikon qytetarët e saj (të moshuar) për të arritur shpejt imunitetin e masës. Numri i vdekjeve ka kapërcyer tre fqinjët tanë më të afërt, Danimarkën, Norvegjinë dhe Finlandën, por vdekshmëria mbetet më e ulët se në Britani të Madhe, Spanjë dhe Belgjikë.
Është bërë e qartë se një bllokim i rreptë nuk mbron njerëzit e moshuar dhe të dobët, që jetojnë në shtëpitë e përkujdesjes — një popullatë për të cilët u krijua bllokimi, që t’i mbronte. As nuk e zvogëlon vdekshmërinë nga COVID-19, e cila është e dukshme kur krahason përvojën e Britanisë së Madhe me atë të vendeve të tjera europiane.
Testimi i PCR dhe disa supozime të drejtpërdrejta tregojnë se, më 29 prill të vitit 2020, më shumë se gjysmë milioni njerëz në Stokholm, Suedi, që është rreth 20-25% e popullsisë, janë infektuar (Hansson D, Agjensia Suedeze e Shëndetit Publik , komunikimi personal). 98–99% e këtyre njerëzve ndoshta nuk janë të vetëdijshëm ose janë të pasigurt për infeksionin; ata ose kishin simptoma që ishin të rënda, por jo aq të rënda për të shkuar në spital dhe të testohen, ose ishin pa simptoma fare. Testimi i serologjisë tani po i mbështet këto supozime.
Këto fakte më kanë çuar në përfundimet e mëposhtme. Të gjithë do të jenë të ekspozuar ndaj sindromës së rëndë akute të frymëmarrjes koronavirus, dhe shumica e njerëzve do të infektohen. COVID-19 po përhapet si zjarri në të gjitha vendet, por ne nuk e shohim atë – ai pothuajse gjithmonë përhapet nga njerëzit e rinj asimptomatikë ose me simptoma të buta, tek njerëzit e tjerë që gjithashtu do të kenë simptoma të buta. Kjo është pandemia e vërtetë, por ajo vazhdon nën sipërfaqe, dhe është ndoshta në klimaksin e saj tani në shumë vende europiane. Ka shumë pak që mund të bëjmë për të parandaluar këtë përhapje: një bllokim mund të vonojë raste të rënda për një kohë, por pasi të lehtësohen kufizimet, rastet do të rishfaqen. Unë pres që kur të llogarisim numrin e vdekjeve nga COVID-19 në secilin vend në 1 vit nga tani, shifrat do të jenë të ngjashme, pavarësisht nga masat e marra.
Masat për të rrafshuar kurbën mund të kenë një efekt, por një bllokim vetëm shtyn rastet e rënda në të ardhmen – nuk do t’i parandalojë ato. Padyshim që vendet kanë arritur të ngadalësojnë përhapjen në mënyrë që të mos mbingarkojnë sistemet e kujdesit shëndetësor, dhe, po, ilaçet efektive që shpëtojnë jetë mund së shpejti të zhvillohen, por kjo pandemi është e shpejtë, dhe ato ilaçe duhet të zhvillohen, testohen dhe tregtohen shpejt. Shumë shpresë ka në vaksina, por ato kërkojnë kohë, dhe me përgjigjen e paqartë imunologjike mbrojtëse ndaj infeksionit, nuk është e sigurt që vaksinat do të jenë shumë efektive.
Si përmbledhje, COVID-19 është një sëmundje që është shumë infektive dhe përhapet me shpejtësi në shoqëri. Shpesh është pa simptoma dhe mund të kalojë pa u vërejtur, por gjithashtu shkakton sëmundje të rëndë, madje dhe vdekje, në një pjesë të popullsisë, dhe detyra jonë më e rëndësishme nuk është të ndalojmë përhapjen, e cila është e kotë, por të përqëndrohemi në dhënien e kujdesit optimal te viktimat.
Unë nuk deklaroj interesa konkurruese.
Nga: Johan Giesecke
Tekstin origjinal e gjeni te “The Lancet”.
